Çaya Seranat
Yakut süzülmüş imbikten renk diye konmuş dalına.
Başlamış semaver gecenin en güzel masalına. Gümüş tepsi ince belli civanı almış yanına. Közle su yanmış tutuşmuş, çay demişler adına. Sunmuş onu şevkle narinden daha narin eller. Kıskanmış rengini lâleler,güller, nice güzeller. Çekmiş hasedini, nice aşüftenin çay denen dilber. Sevmiş her dem karşılıksız onu cümle gönüller. Ankara,04.05.2008 İbrahim KİLİK |