Kurbanım iki
Kurbanım
Bu sessiz gidişin boynumu büktü Kırk yıllık ömrümü söktü kurbanım Sanki gözlerime bir bulut çöktü Kaynadı içime döktü kurbanım Huzun şimşeğini üstüme çaktı Her gün can evimde ateşler yaktı Dostlar bu derdime onmazdan baktı Tabibler elini çekti kurbanım Yokluğun bir matem deliyor bağrım Sessiz çığlıklarım duyulmaz çağrım Bu vuslat sancısı çekilmez ağrım Hasret sol yanımı yaktı kurbanım Zamana koştukça artıyor sancım Sensiz geçen güne bitmiyor hıncım Döküldü gözümden savruldu incim Dideler sel oldu aktı kurbanım Boşa viran etme Gönül köşkünü Kapıdan çevirme gel bu düşkünü Hakir görüp ziyan etme aşkını Gönül menzilinden çıktı kurbanım Hatice Şahin |