UYANIR GÖZLERIM
birazdan damarlarımdan
çağlayacak sanki yalnızlığıma isyankar kan ve ben olacağım gecenin karanlık soğuk ve siyah koynuna yığılan onca direnmişliğine kalbimin isyan edecek bin defa tenim ve keşkeler yankılanacak soğuk gecenin koynunda ellerinde tiner ve mendilleriyle sokak çocukları gelecekler yamacıma yalnız yıllarımın soğuk bedenine ürkek ama alısmış bakışlar fırlatacaklar zılgıtlar atacak başucumda umutlarımı kül olmadan göremeyen anam rüzgarlara karşı kuruttuğum gül kurularımı savuracaklar birazdan ve ben bir tutam kül olup toprağa uçacağım ayazdan birazdan uyanır gözlerim yeni bir sabaha rüyaymış deyip silerim soğuk gecenin son gözyaşlarını ve yeminler savururum şafağa korkudan uzak yeniden yaşamaya isyanlarımı kaldırıp kara rafa sol yanımın arta kalan hepyek umut kırıntılarınıda sarmalayıp can yanıma yeni güne yine yeniden merhaba Elif Türk 02.05.08 |
Bu güzel şiiri bizimle paylaşan yüreğin ve kalemin daim olsun , susmasın.
Harika olmuş.Tebrikler.
Selam ve saygılar.