Ben sevdim mi ölümüne severim
Ne terk edip giderim
Ne de kalbimde silerim ....



İçimde acısız yatan bir bıçak
Paslı bir yalnızlık var sol yanımda
Ünsüz bir şairin dediği gibi
Hayat bir şiir kadar güzel olsaydı
Kalem seni yazardı
Zaman beni çoktan silerdi ...



Açılarda yüreğim
Ne gurbet öldürdü beni
Ne de hasretin
Korkma güzelim
Ben düşersem kendi ayaklarımın
Üzerinde durmasını bilirim
Son nefese kadar yürürüm
Merak etme sen
Ben sevdim mi ölümüne severim
Kendi ellerimle kazarım mezarımı ...




Vakit gece yarısı
İçim de kanayan gönül yarası
Ne yaşamak sevinci ne ölüm korkusu...


*

Seni günde beş vakit anmıyorsam, namerdim
Kurusun diye kaç defa gözyaşlarımı ipe serdim
Boşver hiç üzülme
Kalbim de ben seni ne üzerim ne de silerim


Ben sevdim mi ölümüne severim ...





Şiir_Yaralı_34/15072017/Avusturya