Mehmet Kıran - Yitik
Okuyup aklıma sen gelme diye, yazdığım şiirlerin hepsini yaktım
Ama aklım seni silmedi, belkide doğruya yanlış yerden baktım Hergün bir sayfayı yırtıp attım, yarınım olmadı hiç dünden farklı Yarınım kopartıp attığın, artık yarımım bir yanım hep eksik kaldı. Zamanla umutlardan terfi ettim unutlara Hayat hep beğen dedi en kötüyü sunup bana Sonrasında durup tamam yeter dedim kendime Gelmeyeceğini çoktan kabul etmeliydim belkide Eksiğim mi fazla yoksa tam olanım mı sayılı? Eksikler tamam da, tam olanlar parmağımla sayılır Yoldan çıkmış vagon gibi ben kaybetmişken rayımı Artık yeter ver benim şu sende kalan payımı Günlerim güneşsiz benim gecem zifir karanlık Kara bulutlar hep tepemde hiç ışığım yok artık Yıldız kayar bilirdimde neden çekip gitti Ay? Yokluğunda bir hayaldim var olmadım say Uzaklığından yakınsamda yakınlığın tuzaktı Uzaklarına yakındım ve tuzaklarına uzaktım Yeri gelse de konuşmayan bu dil yüzünden utandım Hep iç sesim haykırırken ben susmaktanda usandım Hayal diye kurdum seni, rüya sandım uyandım Unutlara inat diyipte umutlarla dayandım Yıldız kaydı dilek tuttum olur diyipte inandım Dileğim gerçekleşecek olsa o yıldızlar kayar mı? Üşenmeden düşün insan yaz gününde neden üşür? Dilim sürçüp söylesem de anlayacak hiç yok ki gücün. Biraz yarım biraz bütün atlatıldı bu dün fakat Belki yarın belki bugün kapımı çalar ölüm. Sen asla üzülme yüzüne hiç yakışmıyordu hüzün Paramparça olurum da ben, sen yerinde kal bütün Ben ağlarım bir ömürde Gökyüzüm sen yeter ki gül Masalımda kahramandın başka yerde olma figür Vedalardan heba oldum tükendikçe bittim. Yalnızsın ama yalnız olan yalnız sen değilsin. Boşver gitsin... |