Okuyup aklıma sen gelme diye, yazdığım şiirlerin hepsini yaktım
Ama aklım seni silmedi, belkide doğruya yanlış yerden baktım
Hergün bir sayfayı yırtıp attım, yarınım olmadı hiç dünden farklı
Yarınım kopartıp attığın, artık yarımım bir yanım hep eksik kaldı.

Zamanla umutlardan terfi ettim unutlara
Hayat hep beğen dedi en kötüyü sunup bana
Sonrasında durup tamam yeter dedim kendime
Gelmeyeceğini çoktan kabul etmeliydim belkide

Eksiğim mi fazla yoksa tam olanım mı sayılı?
Eksikler tamam da, tam olanlar parmağımla sayılır
Yoldan çıkmış vagon gibi ben kaybetmişken rayımı
Artık yeter ver benim şu sende kalan payımı


Günlerim güneşsiz benim gecem zifir karanlık
Kara bulutlar hep tepemde hiç ışığım yok artık
Yıldız kayar bilirdimde neden çekip gitti Ay?
Yokluğunda bir hayaldim var olmadım say


Uzaklığından yakınsamda yakınlığın tuzaktı
Uzaklarına yakındım ve tuzaklarına uzaktım
Yeri gelse de konuşmayan bu dil yüzünden utandım
Hep iç sesim haykırırken ben susmaktanda usandım

Hayal diye kurdum seni, rüya sandım uyandım
Unutlara inat diyipte umutlarla dayandım
Yıldız kaydı dilek tuttum olur diyipte inandım
Dileğim gerçekleşecek olsa o yıldızlar kayar mı?

Üşenmeden düşün insan yaz gününde neden üşür?
Dilim sürçüp söylesem de anlayacak hiç yok ki gücün.
Biraz yarım biraz bütün atlatıldı bu dün fakat
Belki yarın belki bugün kapımı çalar ölüm.

Sen asla üzülme yüzüne hiç yakışmıyordu hüzün
Paramparça olurum da ben, sen yerinde kal bütün
Ben ağlarım bir ömürde Gökyüzüm sen yeter ki gül
Masalımda kahramandın başka yerde olma figür

Vedalardan heba oldum tükendikçe bittim.
Yalnızsın ama yalnız olan yalnız sen değilsin.
Boşver gitsin...