Bir resimdi sadece;

Eniyle boyuyla, rengiyle, kokusuyla, kumaşıyla

Hiç kıpırdamadan öylece donuk donuk bakan

Bir çift yürek, iki çift göz, birbirine sıkıca kenetli eller vardı içinde…



Bir resimdi sadece;

Zamanın derelerinde akıp donup kalmış bir nehir,

Maziden dökülen bir sonbahar yaprağı,

Çehremizde hep aynı ifade hep aynı tebessüm

Bu an hiç bitmesin hiç gitmesin elimizden, ellerimizden, diye

Coşkun bir sevinç, derin bir hüzün vardı donuk gözlerde


Ne de olsa bir resimdi sadece;

Dokunsan, uzatsan o küçük ellerini

Yakmazdı belki ama hal dilinde bir gariplik bir azap vardı,

Maziye bakan eller kırılsın! dercesine bir hali vardı üstünde



Acı üstüne acı, özlem üstüne özlem, hüzün üstüne hüzün

Gözlerim kanla dolsa da yok çare;

Sen o küçük resimden bir anda çıkıp gelmezsin yinede



Bir resimdin sadece;

Duymazdın hıçkırıklarımı, hissetmezdin haykırışlarımı

Uzatamazdın ellerini, bana geçmişten seslendiğin gibi;

-Gel götür beni buralardan, ben seninim sende benim! diyemezdin



Kahrolasıca bir resimdi sadece;

-Seni bütün ruhumla seviyorum desem duymazdın beni

Elimi uzatsam ellerine hissetmezdin, bakardın yine donuk donuk

Yüreğim yangın alevi Eftelyam, neredesin! diye yutkunsam sana

Yine gelmez, yüreğime son kez de olsa basamazdım seni,

Dokunamazdım o sıcacık saçlarına, koklayamazdım,

Ne de olsa kahrolası bir resimdi sadece…