bu ne telaş nedir acelen
bir veda bile etmedin giderken
sabahı bile beklemedin çıktın yola
uzaklar da yolunu gözleyen mi var .

her uzayıp giden yol
mutluluğa götürmez ki insanı
öyle zanneder ve yanılırsın
mutluluk sen de kalandır biliyorsun
eğer elveda denip de koptuysa ipler
o senin değildir artık .

suskunluğum sakın seni aldatmasın
fırtına öncesi sessizliğimdir sakinliğim
deli bir kasırgaya dönüşür ruh halim
gözlerimden dökülen yaş damlasıdır beni engelleyen
yanaklarımdan süzülür inci tanesi gibi
sığmaz avuçlarıma birikir .

bir koca çınar gibi kökümden sallanırım
dalımda budağımda sensin
görme diye yıkılışımı
dizlerimin üzerine çöker öylece kalırım .

oysa ne kadar da alışmıştım sana
saatin akreple yelkovanı gibiydik
bir gün aynı yerde çakışsa da yolumuz
kim bilir
alışırım belki zamanla yokluğuna
ama ya o kokun
onu nasıl atacağım üzerimden
cennet kokusuydu sanki içime dolan ...





Refik
12.07.2017
İstanbul