Kara tren
bir kara tren kalkar yüreğimden
boş vagonlarında bir telaş demirin sıcaklığı alev alev yakar kavurur ömrümü Seyre dalarım gönlümün penceresinden mavi yeşil düşlerimde birden acı bir fren ve siren sesi kendimi bulurum bir boş peronda mola verir yüreğim seyrüsefer durağında içim alev bir gazoz serinliği dudağımda sus olurum pus olurum ne bir adım geri ne bir adım ileri bir mahşeri kalabalık ama içinde bir yanlız ben geride bıraktığım bir beden yine kalkıyor gönlümden sahipsiz bir kara tren Adem önal |