havada kasvet kokusu var
kapkara bulutlar sarmış her yanı
görmüyor göz gözü yağan yağmurdan
bakıyorum yollarına gelirsin diye
buğulu camlar arkasından

son gidişin de yine böyle
yağmurlu bir günde ansızın oldu
duyduğumda inanamadım bir şaka sandım
saklamak istedim gözyaşlarımı
ağladığımı zayıflık bilme diye

yanağımdan süzülen her yağmur damlasında
içimdeki ateş sönmedi daha çok eridim
son bir defa baktım gözlerine
ellerini sımsıkı tutarken ağlıyordu gözlerin

içim parçalandı o an
yüreğimden bir parça koptu sanki
bir daha belki de göremeyeceğim seni
teselli etsem avutsamda kendimi

bir hüzün kaplar içimi
yağmur altında yürümelerimiz gelir aklıma
birbirimize siper ederdik bedenlerimizi
hissederdik nefeslerimizi

dudaklarımız kendiliğinden birleşirdi
başka bir dünyada bulurduk kendimizi
yaşadıklarımız geliyor aklıma şimdi
bir rüya mıydı yoksa gerçek mi ...





Refik
11.07.2017
İstanbul