TÜM UZUVLARIM DİLE GELDİ...Hepsinin ortak yanıydı Lumpençeliğim... İhtiraslarımı,tutkularımı,bencilliğimi Yerden yere vurdular... Gözlerim bakmasını bilen gözlerle bakmamış Yalancı gözlerde mutluluk aramış... Dilim hep sevmekten yana olmuş,ayırım yapmamış Sahte sözlerle avunmuşum... Kulağım duymak istemediklerime hep tıkalıymış... Boğazımdaki yumrular hep içime attığım Çiğnemeden yuttuğum boş laf haplarıymış Onlarda kendi kendilerini yağmalamış Savaş çıkmış haberim yokmuş... Tenim yediğim kırbaçlardan mustarip kalmış Bir at gibi tımara onunda ihtiyacı varmış Ama seyisini hiç bulamamış Coşkularını hep içinde saklamış... Ellerim hep yazmaktan yorulmuş Hep bir sıcaklık aramış,nafile bulamamış Tutuğu her elin niyeti başkaymış Ya da yol ayırımları varmış... Ayaklarımı hiç sormayın Kaldırımlar,taş,toprak koca koca yarıklar açmış Ne pomza taşı yumuşatmış ne de sıcak su Yorgunluktan bıkmış,şöyle uzanmaya hasret kalmış... En çok beynim utandırdı beni İçinde her fay hattında "Sen adam olmazsın" yazısını yazmış Okumam var biliyordum ama yazmaktan okumayı unutmuşum... |
gelip geçicidir
her acı
bilirsin diğerini biraz daha eskitir..
tebrikler..