ALLAH’A ISMARLADIK
Allaha ısmarladık deyip gittiğin gün
Ismarlamaya başladım her şeyi hayata
Ve ısmarlama yaşadım senden geriye kalanlarla.
Aslında ben hiç yelken açmamalıydım sana
Ya da hiç dolaşmamalıydım senin sularında
Usulca çekip gitmeliydim işte,
gidişini görmemeliydim mesela.

Ardından belki de mevsimler solmalıydı.
Toprağa düşen her damla biraz daha seni hatırlatmalıydı.
Ve yol verdiğin kadar yolda olmalıydım.
Ne kadar bıraktıysan o kadar kalmalıydım.

Acıysa acı, hüzünse hüzün, yalnızlıksa yalnızlık
ne gerekiyorsa çekerdim ben sineye
Hem Gerekirse senden sonra diye başlardım bütün cümlelere.
Ve altını çizerdim senden sonrası hiç gelmeyecek diye.

Şimdiyse gittin gittiğin gün bende bittim.
Küçücük kalmıştı yüreğim kimsesiz ve çaresizdim.
yani kimsesi yoktu çaresizliğimin.
Oturdum, düşündüm, hüzünlendim.
Ne seni tarif edebildim ne de adresleri değiştirebildim.
Yürüdükçe sana çıktı işte bütün yollar.

Şimdi bir şey sorsam tek bir şey söyler misin?
Yoksa hiçbir şey söylemeden yine çekip gider misin.
söylesene Sen böyle çaresiz bırakıp gitmeyi çok mu seversin?
Her daldan yaprak düşünce sen sonbahar mı geldi zannedersin.

Güney Utkun