Kursağımda gülüşlerim
vazgeçmenin eşiğindeyim
kopuyorum yavaş yavaş kalbim kire bulanmış dizlerimin bağı çözük adımsız kalakalmışım ortada etrafım çevrili elim kolum bağlı nefesim nefessiz dudaklarım kupkuru gözlerimde donuk bakışlar çare arıyorum.çaresizlik denizde boy veriyorum acılara kursağımda gülüşlerim yok bir beklentim vazgeçmenin eşiğindeyim kopuyorum kendi tenimden sızılarım boncuk boncuk siyaha boyanmış gökyüzü korkularım öd aralığında çarpıyorum sağa sola bu dünyanın artık yabancısıyım umudun yalancısı elimi kaybettim kaybettim kolumu bulamıyorum artık bildiğim yolumu. Adem önal |