Tarlalar, göller ve vadiler
Issız yerler
Tek sevdaları oldular uzun zaman
Günlerimin.
Sanki bana göre sesler mistik,
Sempatik,
Alçaktan cevap veriyorlardı ordan
Koruluklardan.
**
Karanlık bir mağaranın içine girdim
Gölge aradım,
Ruhumu ve bakışlarımı bıraktım dalgalanmağa
Rasgele,
Beyaz iplikler aylak aylak dolaşıyorlardı şafakta
Cam fanusta
İğinden dağıtıyordu örümcek
Ağ halinde.
**
Çimenler, yeşil çuhaları
Çayırların
Zengin renkleriyle binlerce çiçek,
Süsleri onların.
Şekilleniyor doğanın süsü
Köylümsü,
Gözümün önünde tablo gibi
Tabloların en iyisi.
**
Ve canlı gaydalar, ne zaman ki,
Bu çalı bülbülleri
Çalılıkların ta dibinde cıvıldıyorlardı
Güzel şarkıları,
Yükseklerdeki dallarda görüyorlardı
Yavrularını,
Coşkuyla dinliyordum onları,
Cıvıltılarını.
**
Eğer bazen beyaz yaban güvercini
Dalın üstünde
Sevgiyle çağırdığında
Aşığını,
Ruhumda birden belirdiğini hissediyordum
Bir alevin
Ve bir kız kardeş istiyordu
Kalbim.
**
İşte o zaman lezzetli yemekleri
Asya’nın,
Güzel kokularla dolduruyordu hazinesini
Altın düşlerimin ,
Ve pırıl pırıl tünikleri
Sultanların
Düşüncelerimin önünde havada uçuşuyordu
Tutkulu.
**
Bulutsuz gökte seyre dalarken
Yıldızları,
Ve gözümden kaçan,
Bu geniş maviliğin içinde
Doyum olmaz manzaraları.
Tatlı hayaller,
İstemesem de, beni şaşkınlıktan
Titrettiler.
**
Bir zamanlar tutuşan kalbim
Coşkuyla,
Buluşmalarını hayal ediyordu
Dindarca,
Edepli topluluklarıyla
Utangaç meleklerin
Aşağılamadan hiçbir tensel dileği
Ezeli ve ebedi.
**
Eğer bu garip aşklarına sahip olsaydım
Meleklerin,
Ve hurilerin, bize vadettiği
Muhammet peygamberin,
Dudaklarımı ıslatmak için
Ateşim olduğunda,
Göğün altında tanımazdım
Bir başka tadı.
**
Ama bir taze çiğ gibi
Konulmuş,
Göz yaşları döken şafak tarafından
Çiçeklerin üstüne,
Ruhumun kıvrımlarındaki aşk da
Alev alev
Göz yaşlarını döktü
O derece gönül çekici.

François-Marie Robert-Dutertre (1815-1898)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu