uykusuz geçen her gecenin sabahında
canlanır gözümde anılarım
yaşananlar geçer gözlerimin önünden
dolar gözlerim ağlarım
akan gözyaşlarımdan kapanır göz kapaklarım

gidişinle değişti mevsimler bile
eski canlılığı yok flu oldu tüm renkler
soldu bahçemde ki çiçekler
biliyorum gelmeyecek artık kelebekler

ne zaman sevsem birini
versem yüreğimi anlamaz sevdiğimi
solmuş bir gül yaprağı gibi
sararmış sayfalar arasında bulacaksın beni

işte o zaman vakit çok geç olacak
kapattığın kapı yüzüne açılmayacak
benden sana kalan sadece gözyaşlarım olacak
aradığın mutluluk belki de hiç olmayacak

ah bir anlasaydın beni
sensiz bir hiç olduğumu
lalezarda yalnızlığımı
ıslanırdı yanakların her güldüğünde

bu nasıl bir sevgi hiç anlamadım
gülerken vurdun hiç acımadın
kazıdım ismini yüreğime sen anlamadın
dilim lal oldu kendimi anlatamadım

sök yüreğinde ki mühürü at bir kenara
atma sakın sevdamı yabana
gözyaşlarını sakla gösterme bana
yine en zayıf yerimden vurma beni
her veda sonrası acır içim
boşalır gözlerimden yaşlar sicim sicim ...



Refik
22.06. 2017
İstanbul