Gül kokulu
gül kokulu yar
seni andım bu gece gül kokun düştü sayfalara hece hece adın dilimde ezberim oldu seni seviyorumlar içimde birikti sol yanım dedim haykırdım dizelere kol kanat oldun can kafesime nağme nağme şefkatin ruhumu sardı şiir oluverdin dudaklarımda biliyorum şimdi uzaklardasın mutluluk nerde dedim gül kokun geldi titreyen kalbime gülüşlerin yetti sıcacık yüreğini yüreğime yazdım seni sevmekten hiç vazgeçmedim ey gülistan! her gece yolunu beklerim vuslatı hasrete ekledim sen gelmeyince doğmaz benim güneşim rüzgarlar savurur gül kokunu hissederim sesimdeki bir tınıdan gözlerimin kimsesizliğine bu gece de seni sevdiğimi kırk kez söyledim |