bU ŞİİRİ BUNDAN 32 SENE ÖNCE 18 yaşında bir gençken yazmıştım. Bu bilmece hale çözülmedi yani.

ÇÖZÜLMEYEN BİLMECE
Ben neyim?
Şu dünyanın üstünde,
Bilemiyorum.

İnsan mıyım?
Canlı mıyım cansız mıyım?
Yoksa çözülemeyen,
Bir yaratık mıyım?

Ben neyim?
Sözde insanım he mi?
Nereden belli
İnsan olduğum?

Ben insansam eğer?
Yeryüzünde bu kavgalar niye?
Bu kötülükler ne?
Gıybet eden insanlar mı?
Dostluk dururken.

Gülme bana gülme dost.
Ben insanoğlu işte buyum.
Dostluk dururken kavgacıyım.
Dostluk dururken dedikoducuyum.
Hala sağlayamadım insanoğlu olarak,
Bu zalim dünyaya uyum.
Ben insanoğluyum.
Çözülmeyen bir bilmeceyim.
Yeryüzünde.
Bazen çocuk olurum özümde.
Bazen ciddileşirim birden,
Alırım kalemi elime,
Yazarım güzellikleri.

Bazen bilemem kendimi,
Coşarım.
Bilemem ne olduğumu.
Sallanıp dururum bir beşik gibi,
Uyutur beni dünya.
Hayat bir rüya.
Ölünce uyanırım.
Halime o zaman,
Yanarım

Turan Yalçın
Tokat Sesimiz Gazetesi 22.Aralık.1985