Canım annem için yazdığım ilk şiirimdir... cocukluk anılarımla işlenmiş ve bazı hatıralarında dile getırıldıgı özlemlerim her zaman varolacaktır.. Annem benım ıcın en özel en degerlı varlıgımsın..bıraz erken olsada ,anneler gunun kutlu olsun.. .!!kardeslerım ve ben senı cok sevıyoruz..sen bızım hem arkadasımız, hem dostumuz, ılk ogretmenımız,bazen sırdaşımız bazende sevınclerımız mutlulugumuz ve kısacası HERŞEYİMİZ oldun.. sonsuz tesekkur edıyor ve Allah razıolsun senden ve babamdan dıyoruz..

ıyıkı bızım annemızsın..

02/05/2008

Oyun arkadaşımdı çocukken, daha çok öyle tanırdım annemi.
Ne güzel bir bahardı o, ellerı her zaman kınalı.
O dönemin en harika kadını...dünyaların güzeli..

unutmadım..;

Suskun kızın seni çok üzdü... ağaçlardan hiç inmedi..
Hani şöyle; kiraz,elma ,erik ,armutla ayva..haa birde
Yürüyerek çıkılan iğde varya..
Ahh çocukluk işte...
Bir güzel ağlardımda asılı kaldığım ağaçtan..
Hep sendin annem merdiven dayayıp kurtaran..
Susayım diye kek yapıp sonrasında susturan...
Hatırlıyorumda papatya tarlalarına götürdüğünü,
Bize taç yapmayı takmayı taşımayı öğrettiğini..
Rengi başkaydı o zamanlarda şimdiyse bam başka
Ne tadı var eskisi gibi meyvaların..! ne kokusu kalmış patyaların..
Oyun arkadaşımdınya anne.! daha çok seni öyle tanırdım..
Ah Annem.!gül Annem.! bahar Annem..!
Karıncadan korkan kızına,. akasyalar altında kazak ören..
Bir sendin hepimizin yüzünü güldüren, ismin gibi gülümseten

Ne vardı o günleri yeniden yeniden yaşasak..
Okculuk,yakartop oynasak... ip atlasak,körebe saklabaçıda unutmasak
Yokuşlarda koşsakta düşüp dizlerimizi yaralasak,,
Adın gibi gül olsak bahar olsak..
Hadi ama Anne. .! Asmalı çardakta otursakda uzun uzadıya konuşsak..
Gelmez değilmi.? hiç gelmeyecek o günler ..ne kadarda çagırsak.

Biliyorum ; günler gecmeyi bilmez ,akşamlar olmayı bilmezdi..
Ne çok uzun olurdu gecelerde .,güneş inat eder gibi doğmazdı ..
Küçüktüm en güzel arkadasım annem.. tabii bırde gülşen ...

Şimdi düşünur dururum,baharlarda annemi..
Bize çocukken hep gülmeyi gülümsetmeyi öğretti..
Gözyaşlarımız sadece düştüğümüzde birde küstüğümüzde akardı..
Sonrasında susardık işte.. çünkü yaşları silen annemiz vardı..
Kırılan kalbımız yoktu ki.! hayat hep okudugumuz masaldı..
Korkularımız tepegöz , hikayemiz dağdevıren çalı yırtandı..
Acaba sen ne zaman korkar ne zaman ağlardın anne.?
Hiç öğrenemedim.. gül Annem bahar Annem ..
Seni yazmak anlatmak neden bu kadar zor..
Birçok problem çözdümde, Bunun denklemını kuramadım anne
Neyse..! neyseki babam çağrıyor..
Duyuyormusun bak istasyondan tren kalkıyor..
Allahım seni bizden hiç ayırmasın,sende gül var bahar var
Güzellerın guzelı Annem var...

Eve gıdelım hadiii... gözlerim kapanıyor
O ninniyide söyle olurmu.. GÜLBAHAR Annem.!
Çok yoruldum yine ,O KADAR ÇOK uykum var..


Sibel DEDE