Anasız İlk Bayram
Sensiz ilk bayram bu, tadım-tuzum yok,
Kırıldı dallarım, köküm-özüm yok, İrtifa kaybettim, sohbet-sözüm yok; Şiirler yaralı, lâl şimdi sazım, Bu bayram öksüzüm, ah anasızım! Anasız her yaşta insan buruktur, Yaslandığın duvar nemli, çürüktür, Mutluluk ve neşe senden ıraktır; Kışa döndü güzüm, baharım, yazım, Bu bayram öksüzüm, ah anasızım! Ardımdan ağlayan anam yok artık, Paylaşacağım bir anım yok artık, Say ki damarımda kanım yok artık; Kesilir nefesim; solgun, cansızım, Bu bayram öksüzüm, ah anasızım! Hani uyuttuğun yorgun dizlerin? Hâlâ kulağımda latif sözlerin, Kapandı sevgiyle bakan gözlerin; Sensiz boşluktayım ve sevdasızım, Bu bayram öksüzüm, ah anasızım! Peşimden gizlice dua kim okur? Dünya çilesini ömre kim dokur? Seni de mi yuttu, şu doymaz çukur? Yanıyor yüreğim, dinmiyor sızım, Bu bayram öksüzüm, ah anasızım! Düşürmedin dilden, Hay ile Huy’u, Nurani yaşadın, sen rahat uyu, Melekler sunsunlar kevserden suyu; Hoşgörün halimi, ey oğlum-kızım, Bu bayram öksüzüm, ah anasızım! 20.06.2017 Muhittin Alaca |