gecenin sessizliğidir beni hüzünlendiren
yokluğunda
içimi bir kurt gibi kemirip seni düşündüren
yoksa yaşadıklarım mıdır beni benden alıp götüren
kurudu gözlerimin menbaı akacak yaş da kalmadı
yüreğime sevda tohumu diye seni ektim
gözyaşlarımla suladım filizlenmesi için
sardı kokun her yanımı
iki kişilik yaşıyorum artık
göğsümün sol yanı barınağın oldu
rüzgarım ol aldığım her nefeste
yaşat beni yüreğinde ki kafeste
razıyım görmesem de gün yüzü
çeksem de çile
sana yakın olmak bile güldürür yüzümü
hani giderken bana bir zarf uzatmıştın
yüzüme söyleyemediklerini kağıda dökmüştün
bir de üstüne tenbih etmiştin
ben uzaklaşmadan açıp okuma diye
gözlerim yaşlı yüreğim buruk bir halde
elveda diye başlayan mektubunu okudum
her satırını okuduğumda yoruldum
hıçkırıklara boğuldum
suçum neydi sevmekten başka bilmiyorum
bana kızıp mektubumu sakın atma diyorsun
nasıl atarım her cümlede seni buluyorum
hangi yöne dönsem karşımda sen
ağlıyorum
seni unutma mı isteme benden
her yeni güne sen diye başlıyorum
umutla yollarını gözlüyorum
ah bir anlasaydın beni
görseydin bende ki seni
inandırabilseydim sevgime yüreğini
anlam kazanırdı yaşamım
doğardım yeniden
işte o zaman ölümüne severdim seni ...




Refik
19.07.2017
İstanbul