4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1468
Okunma
Şairin gözyaşı düşer toprağa
Şiirler konuşur kalem utanır
Günler dökülürken bir bir yaprağa
Haline gülen tüm alem utanır
Saf idi sulardan cemali aydı
Göklerden usulca bir yıldız kaydı
Geleni kadere rabbinden saydı
Dilde düğümlenen kelam utanır
İncinmiş gururu başında tacı
İnceden gönüller duyar bir acı
Özlemi içinde gezdi mihracı
Yerini bulmayan ilam utanır
Bir taht ki yıkılmaz gönüller saray
Doğuyor gözünde hilalden bir ay
Kraldı özünde meramımda say
Gurbette kalışa sılam utanır
Yetimdi duygular sustu kainat
Etmişti yemini herşeye inat
Takmıştı sırtına melekten kanat
Azrail peşinde kalem utanır
Hamit Karaca. 08.06.2017. 10:03
5.0
100% (5)