DUMAN TÜTMÜYORŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Heftren:Köyümüzün önünde akan Murat nehrinin bir kolu suyu oldukça fazlaydı.
Bu resmin içerisinde bende varım ..
Uzaktan köyüme bende uğradım.
Işıklar sönmüşte duman tüymüyor. Çeşmeyi açtım da suyu yokladım. Çeşmesi kurumuş suyu akmıyor. Dizilmiş dedeler sohbet ederler. Koyun kuzu yokta sinek güderler. Ekin, harman bitmiş şehre giderler. Mezarlığa dönmüş duman tütmüyor. Kimsin nesin diye soran olmadı. Yüzüme bakıpta gülen oladı. Nerden geldin diye soran olmadı. Işıkları kararmış duman tütmüyor. Ağaçlar kurumuş heftrenk akmıyor. Meleye meleye kuzu çıkmıyor. Kahve boş, camı boş ses duyulmuyor. Kapılar kapalı duman tütmüyor. Komşular kalmamış bahçeler dağnık. Ağıllar yıkılmış kapılar kırık. Kalmamış koç kuzu renkler soluk. Viraneye dönmüş duman tütmüyor. Tarlalar sürülmez harman olmuyor. Komşu komşusunun halin bilmiyor. Yollar bozuk doktor tabip gelmiyor. Sokaklar karanlık duman tütmüyor. Kahraman VARDI |
Şiirinizi çok beğendim…
…….………………………….. Saygı ve Selamlar…