Oscarlı Yalnızlık -IV-
Yaklaşık bir azapla düştüğüm göz ucundan;
Maktûlü belirsiz bir cinâyet gibi; Züleyhâ’ dan emânet bir yalanla suçlanmıştım adınla. . Kanlı kâtlinin vâcibiyken dudak izlerim; Kadın yanının en asil kıvrımlarından tutunmuştu göğüs uçlarına iki elim. . Sızan özünden sıyrılan her dişim sokuldukça boynuna takma bir tadı oluyordu koynunda yaralanmanın. Tarafsız bir manevrayla işleyebilecekken bedenine; Sivil bir direnişti içine damla damla süzülmek. Tırnaklarının esâretinde çözümlenirken hayat; bomba düşümü bir aralıkta uzaklaşmaktı teninden. Kesik bir nefes daha esrik yansımadan aslıma; gün dönümü hattâ bir Aralık da. Belki bir aralıkta. Hattâ bir ara. . |