Sıdıka kuşlar!

O ara:
her tövbesi dökülür günâh pınarının ellerinden. .

Ellerin;
kayıp zamanların kararsız pişmanlığından eledikçe avuç içlerimi;
ürkek çırpınışlar erilmez mesafene denk,
gerdanında renk renk ebemkuşağı Bâbil asmaları filizlenir.
Ve göğsünün çekimi yitik atmosferinde intihara meyilli bir el biriktiği yerden irinlenir.

Dudaklarından sızıp bölünen her zerren
darmadağın sızarken içime;
kanattığın dilimden, başka kelâm bilme!
Kasıklarından süzülürken kimliksiz düşlerimiz
Ellerim azaltılmış sancılarına dokunacak yanaklarında.
Belirsiz zamâna sürüklediğin her kelâmımı kanatlarıyla aşıracağım gökyüzüne.
Çığlıklarına g/izlenen adım karıştıkca nefesine,
nefesime adın karıştıkça;
adım adım yaklaşacak gökyüzüne kanatları.

Kuşlar Sıdıka!
Kuşlar. .
Sana sefil bir acı bırakacaklar. .