Ne zaman mutlu olmaya başlasam ben,
Tüylerim diken diken, sen sahnedeyken,
Yeni senaryolarınla tiyatron hüzünlüdür,
Gözlerin nal gibi açık, dikili üzerimdeyken…


Tek elle çektiğim, iki yüz şınav bile yetmez,
Ağrım ağrır, acım acır, sakinleşemem ben,
Bu gün olacakları, olmadan bilebilseydik,
Çiçeğim saksısında, kendi dünyanda sen…


Nemi oldu? İlginç gerçeği, yıldızlar gözledi,
Anladı ki masum, görmeni istedi çaresizliği,
Kuş solucanı kapar, fare peyniri, kopmadın,
Yanlış kelimelerde yoktu, yaşadım sensizliği…


Neye baksan gülümserdin, emsalsiz bakış,
İhtiyacım olan bolca şans, gülümsemen yok,
Gerçeğin elimde değil, suretinle yetiniyorum,
Benim her yanım “Titanik”, bu sen de yok…


Beni savunmasız bıraktın, kaldım öylece,
Asla bilemezdim, bir gün böyle olacağını,
Birini sevmek pek yanlış değil, doğallıktır,
Bedduamı alma, bekle sende solacağını…


Geceyi bitirmek için gün ne zaman doğacak,
Dehlizde kaldım, soğuk ve rutubete değdim,
Sana tüm gerçeği yazıyorum, sade-doğallıkla,
Bir dağ zirvesi olsan, ulaşmam lazım! Sevdim!..



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.