Eskisi kadar üzmüyor beni zamansız acılar
Yürek acılara bağımlı hale gelmiş
Gitmiş uzayabildiğine ,
Derin bi nefese muhtaç hale gelmiş
Bir yüzünü arsız tutmuş benliğinin
Aşka kapılarını açıvermiş.
Girilmez sandığın acılar
Bir o kadar da sancılar oturmuş
Özlemlerin üzerine,
Her adımda hayata sövüvermiş
Çocuk gözlerinde kaybolmuş bir varoluşun
Iskaladıgı yerden hayatın devamı gelmiş.
Niyetliydi,güneşi görecekti kör karanlığa inat
Oysa eskiden böylemiydi,
Daralırdı,sonra bi kalem alırdı eline
Sonra bir hikaye damlardı,
hayatın en onanmaz yerine.
Şiir dökerdi en derinden,
Sonra şiir toplardı hayatın her renginden,
Terk edilişlerin mekanına uğrardı hüzünlenirdi
Yüreğine aşkını koyar keyiflenirdi.
Uzaklar daha uzak sanki ,
Yakınlar zaten boş.
Hasret sevdaya gebe,sevda hep kendi halinde
Daragacına asacak bütün umutlarını
O büyük gün geldiğinde...

Aytaç Dinç