Topladım sevda güllerini sevgi bahçelerinden demet demet
İnsan ben gibi sevdiğine etmez mi merhamet.
Sana şeref namus sözü veriyorum,
Yaşadıkça sana besleyeceğim sevgi ve Muhabbet.

Arşınladım beni sana ulaştıran yolları adım adım,
Daimi visalini arzularım oldukça ömür miadım.
Aşk ve şevkle, özgürlük simgesi güvercin misali,uçarım
Azalsa gözlerimdeki fer, Yorulsa bile kolum kanadım.

Geçtim namertlerim köprülerinden, seni düşüne düşüne,
İhtiyacım yok bu üç günlük fani dünyanın, şan ve ününe.
Seherlerde el açıp dua ve niyaz ederim,
Yerin göğün sahibi yüce Allah muhtaç etmesin beni düne.

Ektim gönül tarlama yediveren Muhammedi güllerini mahirce.
Bir daha anladım ki seni sevmişim canı gönülden sahice.
Karadeniz’de gemileri batmış misali düşünmeye gerek yok,
Sevilmeden sevmek hiçbir sevdalıya vermez hayırlı bir netice.

Budadım aşkın fidanlarını meftun olduğum yar ile birlikte.
Aziz iken zelil olur insan, fikri güzel gönlü güzellere kemlik etmekle.
İstesen de istemesen de, ölüm çalacak kapını, senin de birgün,
Cennetlik olur insan, dostlarının ayıp ve kusurlarını, setretmekle.

Dizdim Sevda saksılarını gönül penceresinin önüne yan yana
Ben gibi ölesiye seven biri, bu kadar naz ve cilveye, nasıl dayana.
Benim ben diyen en meşhur tabip doktor merhem olmaz,
İçin için kanayan, yardan başka şifası olmayan, sevda yarasına.

Yazdım en manidar sevda mektuplarını kesik uçlu kalemlerle,
Geçinmek, haddinden fazla zordur, sevmeyi bilmeyen zalimlerle.
İçtimai hayatta asla ve asla saygı duyulmaz, dost olunmaz!
Ya göründüğü gibi ya da olduğu gibi görünmeyenlerle.
07/ Haziran 2017