Solgun zamanların kitabesi bu
bu elimi kolumu kül edip
mürekkebine aklımı bandığım
ah o kızgın çöllere hayran bağrım
hoyrat bir şiirin kalıntıları
yanağımda oluk oluk ızdırap
muğlak bir sancı.

Dışarda güneş kavuruyor çiçekleri
içerde beni hüzünler
sirayeti sır olmuş o düğümler
boğazım anne kil çürüğü
ah o inlemelerim
incecik illet
o çelimsiz sevinçler.

Zarif bir ağrı bu en fazla
en fazla üzüp de geçecekler
ah o mesafeler
o seneler
kırkına mum yakıp def ettiğim
ölgün bir cuma sonrası gözlerimdekiler.


Sanki bir civa dökülüyor tenlerimize
yağmur deyi keder yağıyor ılık ılık akşamları
bense doksandokuz kez ağıtlandığım
zerresine muhtacım şefkatinin
kökü çürümüş insanlığa inat
mandalinalı kek buğusu çocukluğum
inan
tarifi zor bu hâllerin
külfeti kurşun
sahi kıyamet ne zaman kopacak anne..

...



Haziran2017/Z. Nâr