İçimde Bir Yer Var
İçimde bir yer var
özlenenler beklenenler kendini yitirenler orda içimde bir yer var yalnızlığını pişmanlıklarını haraç mezat satılan sevdalarını köhnemiş duygularını kimse bilmez İçimde bir çocuk var uçurtması vurulmuş umutları çalınmış kırık oyuncakları orda yaşanmamış çocukluğu çırılçıplak ayakları feleğin attığı dayakları mahsun bakışlarını kimse görmez İçimde bir kadın var yuvası dağılmış dalından koparılmış kaldırım çiçekleri orda kadehinde anason cürası gözyaşında saklı kahkahası cebinde vesikası meçhul isyanlarını kimse işitmez İçimde bir adam var kıvrılmış köprü altında yatan üstü başı ucuz şarap kokan sual edilmeyenler terkedilenler orda eşinden evinden ayrılmış sıcak bir yuvaya hasret kalmış hayat çelmesini takmış oskarlık dramlarını kimse dinlemez İçimde bir genç var sahte mutluluklara aldanan bir parça toz’a köle olan gözü yaşlı analar babalar orda son kez vurur şırıngayı koluna ve son kez uyuşturur damarlarını küçülür gözbebekleri düşer başı hafifce yana suskunn hikayelerini kimse bilmez Ali Uzgur |
köprü altarı yabancı değil bize.
yalnızlık kovulmuşuk hep biz
bitsin artık.
güzel dizelerin şairini kutlarım.