Arsız çiçek
gitmediğimdendir,
vücudumu saran ateş çakıl taşlarının kızgınlığında vurur sıcaklığını Bodrum gibi içime. hangi koyda demirlemiştin? güneş alıp da dudağını konduruyor yanağıma / özlemdir söyletir türküleri Bodrum gibi, iç çekişlerim bundandır. ah kalenin arsız çiçekleri. gözlerin, suyun rengi olunca bakamadım hiç ağaçlara / belki de tutuklu yüreğim / nicedir savrulduk kayıp zamanın içinde dökülür geceleri arsız çiçek gibi bölük pörçük resimlerin. ölüm! kal istediğin kadar, ay ışığı vurdukça / Bodrum olur akşamlar, sonsuzluğunda saklanır aşklar arsız çiçekleri bakar sadece / balkonumdan suyun sesi yansır / uzanır ötüşlerinde dudağın / bazen serçe, bazen ucu olur yalnızlığımın. Bursa, Ekim 2016 Refik YEŞİL |