Seneler üstüme yağdı be gülüm!...
Artık saymıyorum geçen yılları
Başıma beyazlar ağdı be gülüm!...
Artık saymıyorum geçen yılları...

Hatıralar gönlü mahzun ediyor
Saçımdaki aklar bilmem ne diyor
Bu dünyaya gelen ahir gidiyor
Artık saymıyorum geçen yılları...

Önden giden canlar tüter burnumda
İsrafil’in sur’u değil umrumda
Yokuşa tırmandım ahir ömrümde
Artık saymıyorum geçen yılları...

Üstüme doğruldu kaza okları
Var’la değiştirdim gayri yokları
Şimdi anlamıyor beni çokları
Artık saymıyorum geçen yılları...

Ömrün yokuşunda diz tutmaz oldu
Mühürler aşındı, iz tutmaz oldu
Hakk’ın dergâhında yüz tutmaz oldu
Artık saymıyorum geçen yılları...

Gönül saraylarım yandı kül oldu
Sevda bahçesinde güllerim soldu
Öteler çağırır, vademiz doldu
Artık saymıyorum geçen yılları...

Gençlik ok misali, terk etti yayı
Dün ’abi’ diyenler şimdi der ’dayı’
Ömür demliğinde demledik çayı
Artık saymıyorum geçen yılları...

Bir titreme sarar bütün bedeni
Söyle neredesin, eskimez yeni?
Şimdi ne söylesen avutmaz beni
Artık saymıyorum geçen yılları...

Yarın ne olacak, nerden bileyim
Aynalara bakıp nasıl güleyim?
Akan göz yaşımı neyle sileyim?
Artık saymıyorum geçen yılları...

M. NİHAT MALKOÇ
(01 Haziran 2017/Trabzon)