seyranı seyir
gülüşerek uçuşan martılar
yaklaşan iftar vaktini selamlıyor benden önce şükrediyorlar verilen nimetlere, bereketlere sağlık ve afiyete kafamdaki kuru gürültünün yerini alsaydı martıların cümbüşü onlardan şükretmeyi öğrenir nefsimden uzaklaşıp onu terbiye etmeye yaklaşabilirdim lâle müldür’ün kuğu olmak isteyişi nihayetinde olamadığını fark edişi gibi insan olarak şükretmek düşüyor nefsime ondan uzak kalarak onu terbiye edemem o zaten bensiz edemez martılar cümbüşü kesti şimdi vakit önce iftar vakti sonra insan olma vakti |