ıssız kalabalıklara dönmüş yüzüm
oysa
Alışıyordum
Yalnızlığa
Ve çalışıyordum
İş kazası riski yüksek bir hayata tutunmaya
Yolumu aç kedilerle
Alnımı öpen rüzgarların anası gökyüzümü
Öksüz serçeler ve ömürsüz kelebeklerle
Paylaşıyordum...

Barışıyordum deli yanımla
Yağmur olup derelere karışıyordum
Yaralara/ berelere
Aldırmadan..
Bir kez olsun ah etmek için
Ellerimi semaya kaldırmadan
Musallaya koşanlarla yarışıyordum..

Küçük bir çocuk oluyordum sonra
Babaydım ve oğlum da vardı
Oysa ben kızım oluyordum
Hüzünlü bir çift göze rastlasam..
Azıcık rahatlasam şöyle azıcık..
Lalesi oluyordum Muş’un
Sonra dost yüzlerdeki riyadan
Boğulup soluyordum..

Alışıyordum yine de
Yalnızlığa..
Ve çalışıyordum
İş kazası riski yüksek bir hayata tutunmaya..
yüzümü ıssız kalabalıklara dönmeden önce..

Hey anne! Hatırlıyor musun
Bir zamanlar nasıl da baharı soluyordum..?