İKİNCİ ÖLÜM
sarhoştu kadehler
dönünce başım. sendeledimse de vazgeçemedim, tiryakisi olduğum bahar kokuna ve beni benimle bırakan hasretine. ağladı gözlerim kör karanlık zindanlarda kendini yok edercesine. kirli elleriyle giderken ardında kala kaldık biriken zamanın havasız rutubetli geçitlerinde. sustuk bir an sükunete boğulduk yoksayılmanın öfkesiyle çaresizdik giderken ikinci ölüme... |