Her birimiz kaderimize boyun eğeriz,
Aklından geçen düşünce senle kalır,
Bunlar hayat çanları, bizle alakalı,
Ruhun içinde çalar, sükunet hava alır…

Aşk gücü orman derinliğine iter,
İter usul usul, işte ben oradayım,
Duyulur aşkın sesi, çağırır derine,
Seslenir ürküterek, ben buradayım…

Güneşin battığı, bulutun yayıldığı,
O sessiz vadide, artık tek başınasın,
Yedi cücelerde yoktur kurtarmaya,
İçin der yalnızsın, duruma alışasın…

Çoğu insan tuhaftır, tuhaf kalır,
Normal davranışa endişelenmeli,
Aşk tuhaf yapar, ve tuhaflaştırır,
Sevgindense tuhaflık, neşelenmeli…

Tuhafsın derseler, siz aldırmayın,
Aşk her zaman içine özlemi katar,
İçinde özlemin olduğu yaşamımızda,
Duyacağın her özlem, bir tuhaf yapar…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.