boş boşuna fitneye uyup da çekersen küreğin
bir karınca adımı dahi gidemezsin
ne bir dirhem mazin kalır ne de bir atin



hırs kalkanı iyiliği hoş gösteremez ki
selametin yolu müşavereden zar zor geçmişken
engin ruhların aydınlık varı ahvalinden
yumuşarken hırçın mı hırçın ortamlar
peki biz o kadar mı naçarız her bir halimiz ilen
her girilmek istenen kapı bir ateş çemberi gibi sanki
beyinlerde her gün başka bir oyun kurulur
güvensizlik içinde ki hayat kişiye nasıl hoş gelebilir ki
yaşamın bu kaypak basamaklarında
bunca haksızlık ve adaletsizlikler de varken
herkes her an muannit kaldıkça birbiri ilen

daima da hep biz mi en gaddar olguları taşıyacağız
şu kara bahtlı ve nasırlı sırtımız ilen
veya hiç yoktan şehitlik şerbeti mi içeceğiz
hep ölüme beş kala konumda durmak zorunda mıyız?
veya ilelebet kadersiz miyiz?
ne vakit bir antrakt verir ki bunca ihanetler
hiç mi hiç vicdan taşınmazlar
hiç mi halden anlamaz ki usu Çıfıt’ın
yoksa hep hırgürle mi karşılaşacağız
tüm değerlerden aslı koparılmış bu alemimiz ilen

bir sabi daha gömülecek diye
her an mezar başında mı kalacağız
çaresizliğe boğulup da ağlamakta niye
yoksa hep şamar talimgahı mıyız biz

şakayla karışık sinsice
hep ihanet kaynatılıyor yüreklere siğil
havsalam almaz ki bunca fitneliği
dönmeliğe bulaşık
şekil görüntü aynı da bu yol o yol değil

ruhum
kazan karası gibi gündüz vaktinde
çırpınır durur danışıklı düğüşlü izlerde

ne diyebilirim ki
tuzaklar devasa kurgulanmış masa başında
tümüne satılık esbaplar giydirilmiş dönmelerin
alem-i cihan sinsi sinsi çevirmiş vatanı bizse uyumak da
saçmalıklarımızda korlara düşüş de
mazimiz kahpelik vurgunu oluveriyor
ne vakit ki bir tan doğuşunda umutlansam
hainin dölleri dolanıyor çıplak ayaklarıma
iblisin elleri hep şu nasipsiz ömrümüzdeler
ciğerlerimiz patlatırcasına nankörler yük yüklüyor
bari bir kez de olsa suçlu olsaydı ya kahpece öldürülenler...



(23.05.2017) AZAP…