seni öyle unuttum ben
yalan dolan sözcüklerinde gecenin
karanlıga kanıp görünmiyenlerin
yakarıp korkunç özlemlerinde
yanımda yoklugunun hasreti.
ben seni öyle aradım köylerinde memleketimin
şehirlerinin ışıklarında aradım
korkunç yanlızlıgında yitenlerin
kimselere söylemedim ismini
çekip gittim hayallerin aymazlıgına
seni öyle unuttum anlatmadım unuttugumu
soframda bir tabagın bekledi seni
saçlarımı taramadım ayakabalarım tozlu kaldı
yoktun yıkıktı yolculugum göçkünlügümde
sana hikayeler anlatmak isterdim
türküler çıgırmak sıcaklıgında
mayısta bahar gelir memlekete
insanlar hoşnutlaşır
çocuklar parklarda oynar güleç şarkılarında masumlugun
unuttum seni ben isimini söylemedim kimselere
biliyormusun hiç param olmadı benim
dolaşmadı yüregim bulvar ışıklarında
sadece unuttum seni gel artık.