Gökyüzüne bu kadar yakın yerde olduğunu,
Aşkın yakıcı ocağına ayak basınca anladım,
Konuşulmaması gereken olay bir bir çoğaldı,
Kendi kendimi üzdüm, kendi içim de ağladım…


Komşuların bana karşı tutumu hiç hoş değil,
Bir Mecnun’un yüzüne bakar gibi bakıyorlar,
Sanki üvey babam bana hepsi birden tokatlar,
Akıllara gelmeyecek, türlü isimler takıyorlar…


Oysa yalnızca sevmiştim, bir köylü güzelini,
Gerçekten hepimizin bazen gönlünde vardır,
Kelebekler-arılarda konar, türlü-çeşit çiçeğe,
Her canlının aşkı, yaşadığı dünya kadardır…


Önceden bilinen bir şey var mıdır aşklarda,
Ömründe, nedensiz, sinen, kabarır, coşar,
O yok etmek istesin, istediği kadar aşkımızı,
Karda- kışta, her zor şartlarda dahi, yaşar…


Beni üzen bir demet çiçeğim nasip olamadı,
Bir görünüp, bir kaçar, niye böyle çektiğim,
Gerçekten, düşman mı kesildik, birbirimize,
Oysa gönül bahçeme, aşk çiçeğiydi ektiğim…




Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.