Tükenirken şu ömrüm, bir kaderin yolunda
Zamana yenik düştüm, dünyam karardı birden
Hiç dertsiz geçip giden, bir ömrün baharında
Zamana yenik düştüm, dünyam karardı birden.

Hayat dolu şu ömrüm, rüzgâr gibi eserken
Zamana yenik düştüm, dünyam karardı birden
Güle oynaya en son, bir ömür bitecekken
Zamana yenik düştüm, dünyam karardı birden.

Kaybederken kendimi, bir kaderin yolunda
Çare bulunmaz dertten, dert geldi birden bana
Hiç dertsiz geçip giden, ömrümün ortasında
Zamana yenik düştüm, dünyam kardı birden.

Ne diyeyim feleğe, geri kalan ömrümde
Gülecek günler bitmiş, neşe kalmamış bende
Hayat dolu bir çağın, en güzel günlerinde
Zamana yenik düştüm, dünyam karardı birden

Kul Yüksel diyor’ ki, küsmüşüm ben feleğe
Ömrümü benden çaldı, gülecek gün var derken
Baharı hazan yaptı, henüz ben yaz görmeden
Zamana yenik düştüm, dünyam karardı birden.

03 Mayıs 17
Ahmet Yüksel Şanlı er