KAĞIT KESİĞİ
Kağıt kesiği gibiydik birbirimizin;
Anlayamadan, bilemeden acının nerede olduğunu Göremeden birbirimizi nereden kırdığımızı Yanıyordu can evet; ama görünen kesik küçücüktü Acıyor demeye utanırdı insan. İlk acıdı, sonra sızısı olduk birbirimizin Ne zaman ansak; kalbimizi sızlatacaktı isimlerimiz Baksan izi geçmiş oysa; lâkin Ömür boyu duracak gibiydi hissettiğimiz.. Durmadı, geçti o da; bu kez anısı kaldı. Her kağıt gördüğümüzde, kesilen kalbimiz aklımızdaydı Bir daha hiç bir beyaz sayfaya dokunmak istemedik. Zaman aktı, anılar da yok oldu yavaş yavaş Geriye kesikten eser kalmadı, artık özgürdük Bu kez ise bizden geriye sevecek bir ruh kalmadı.. |