Kirpiğin kanadın da can cana süzülecek
Bilse halimi var ya, yaş bile ağlar bana
Belki açmaz bir daha sevdiğin hasta çiçek
Baharlar isyan eder kış bile ağlar bana.

Gönül pencerem de ki,yağmur değil buğudur
Ay ışığında mehtab gecenin kabuğudur
Yazdıklarım şâirin hem azı, hem çoğudur
Umutlar kaybolunca düş bile ağlar bana.

Kaç meftunun izi var Kanayan yarasında
Gönüller defne olur kaşla göz arasında
Bana ayrılık çıktı feleğin kurasında
Ardına sığındığım taş bile ağlar bana.


Gökyüzüne dikilmiş mahsun mor dağlar gibi
Bazen, içimde hırçın ırmaklar çağlar gibi
Bakma sen, güldüğüme yüreğim ağlar gibi
Alnına sürme çeksem kaş bile ağlar bana.

Döktüğün ateş de ki külü yakacak olsam
Şu Leyla’nın, gittiği çölü yakacak olsam
Dikenlerin bağrında gülü yakacak olsam
Kanatlarını çırpan kuş bile ağlar bana.

Yürekte ki deryayı kirpik degil göz taşır
Bu şehirin sokakları senden-benden iz taşır
Şu aciz bedenimi gün gelir bir bez taşır
Yaşarken öldürdüğün leş bile ağlar bana.

HARUN YILDIRIM