AYRILIK KAPIYI ÇALARKEN...Son tren kalktı artık, ben neyi bekliyorum Üzgünüm.görme diye gözyaşım saklıyorum Son seslenişler bunlar, duy sesim kısılıyor Izdırabım uzarken ,umudum kısalıyor Sanma eller ben gibi her derdine katlanır Yârini terkedenler, ağyarla tokatlanır... Son demler yaklaşıyor, tüm uğraşım ondandır Hüzünlüysem bu kadar, korkum acı sondandır Bunca yılın hatırı nerede göremedim Yâr cefanı çektim de, sefanı süremedim Yine de oku diye şiirler yazıyorum Mürekkeple, satıra kalbimi kazıyorum Kederi nakışlarken, şair oldum nerdeyse Işıklar kapanıyor ,ya bize son perdeyse ! Ayşegül Bahçeci 02.05.2017 Ankara |
Tebrik ediyorum.
Dilerim umutlar hiç kısalmaz sevgili Ayşegül ve son perde hep mutluluğa açılır.
Sevgilerimle