tutkuTutku yokluguna aşık olmaktı Kırmızı kiremitli evde özlemekti seni Toprak kokan bir umuttu bu Işıktı loşlugunda ismin Yolcular vardı göçkün ömürlerden ardıl İşsiz yoksun erkekler Hiç sevişmemişken kadınla fabrika dişlilerinde kavganın ömür tükettiler. isimsizdiler çok kimseydiler Papuçları çamurlu ömürde Öglen sonları erkence olurken akşam Bir üşürlerdiki sormayın Ateşler dindirmezdi bu soguklugu Tanrıyla merhabalaşırlardı çaresizliklerinde Agaç oymalı camilerde secde ederlerdi Lakin geçmezdi mahzunlukları Sonra ırakta çok ırak bir yerlerde Bir kadın sevdiler uykularında saçları özgürdü kadınların hikayler anlatırlardı anadoludan allı gelinliklerinde ömrün bir umuttu yaşam. |