Umut söndü- Düş ağladı
Sevda yükledim mısralarına yüreğimin
kalem sustu, beden sustu, dil ağladı... sensizliğin mateminde hayat, Süphan’dan Toroslara destan Ararat sustu, kainat yas bağladı... Adını işledim nakıs nakış yüreğime Hücrelerime sakladım kokunu, damarımda dolaşan kan, bedenden ayrı ruh, Yürekten gayri ten ağladı... Yokluğun kabus dünyası beynime, hasretin zıpkın gözlerime, sevdan hancer yüreğime, varlığına bağladğım bel ağladı... Esaretiydin zindanında kalbimin yokluğunda kapanır birbir demir kapılar, pencereler kör, duvarlar sağır, geceler hain... gün doğumunda yüreğime inan perdeler ağladı... bak yine yoksun yanıbaşında ömürümün yer gök iniliyor sensizliğinde hayat virane, yaşarken öldüğüm sensizliğinde sevdamın kaydı yıldızı, kırılan hayalinde ten ağladı... umudum sevdası, dilek yıldızı sabahımın derviş seyyahında hayalimin sensizliğinde perişan ahvalimin, zaman sağır, Ten perişan, hal ağladı... dilek ağacım, seher yıldızım tenimde iniler sensizliğinde sızım kalbur hayat, gecem gündüzüm, UMUT söndü, düş ağladı... 29.04.2008 00.06 |
tenimde iniler sensizliğinde sızım
kalbur hayat, gecem gündüzüm,
UMUT söndü, düş ağladı...
Umut söner, düş ağlar,umutların sönmediği,düşlerin ağlamadığı bir dünya ister yürek
kaleminiz hep yazsın