Ah Müzeyyen ah
nede çok sorguluyorsun
soruyorsun kızıyorsun yoruyorsun
Aslında ne kadar basit
cevapları bilmiyorsun ..

Ah Müzeyyen ah
millet çıktı,da aya
Sen kaldın yine yaya
oysa baktığında aynaya
Ne gördüysen şen O,sun ..

Ah Müzeyyen ah
uyandığında bir sabah
kardeşine annene babana herşeye kızmak yerine
Alsaydın birde kendi karakterini eline
Sorularının tüm cevaplarını bulabilirdin yeminle ..

At Müzeyyen At
madem gönül bedbaht
bırak şu sahte evlilik programlarını
ankara pavyonlarına benzeyen
Herkesin etine sulandığı geviş getirdiği
O pislik yuvası sanal sohbet gruplarını
At kendini sokağa ,çık yağmurda ıslan ..

Yalınayak koş ormanda
hasta olmazsın korkma
hatta arkana bile bakma
Alabildiğine güneşe doğru ıslanarak koş
koş Müzeyyen koş ..

Bak ne kadar mutlu olacaksın
insan olduğunu hatırlayacaksın
yağmurda ıslanmak, huzur verir insana
doğanın bir parçası olduğunu anlarsın
Rahatlarsın ..

Gerçek sevginin aşkın ne denli önemli olduğunu
Dünyanın en güzel kadının bile ,
birgün gelip solduğunu
Aslolanın sahte iltifatlar güzelliğin değilde
sen olduğunu anlarsın

içindeki O kibrin şehvetin sahte gururun yok olduğunu
sonunda özüne dönüp kendini bulduğunu
Anlarsın ..

Ah Müzeyyen ah
Bu selzenişler bu iç çekmeler bu gidişler
bu hevesler, nefsin , hep bu işler
sürüklüyor seni bir uçuruma farkında değilsin
bir gün gelir sende lafima gelirsin ..

Gelirsin gelmesine,de
Sen yapayalnız otururken mahallede
ben elde baston yaşlı bir dede
bulursun belki bizi bu şiirdeki her kelimede ...