İNSANLIK HALİ (275)

Dünya hayatının mesafesi bu.
Gelenler yorgundur gelenler susta.
Kalplerin atışı bir nefesi bu.
Ömürler yorgundur ömürler susta.

Hem çocukluk hem de gençlik yılları.
Yavaşça değişir insan halleri.
Baharda açsa da solar gülleri.
Gönüller yorgundur gönüller susta.

Ruhlar bile dertten hüzünle dolmuş.
Beden ise çile ile yoğrulmuş.
Kalemi tutamaz yazamaz olmuş.
Şu eller yorgundur şu eller susta.

Herkese zenginlik verilmiyor ki.
Kimselere bir şey denilmiyor ki.
Söyleyemiyor ki, söylemiyor ki.
Şu diller yorgundur şu diller susta.

Cehalet her şeye hemen ulaşır.
Düzgün insan ile bile uğraşır.
Ukalalık yapar çokça konuşur.
Bilenler yorgundur bilenler susta.

Gitmez hiçbir zaman alıp başını.
Helalden kazanıp ekmek aşını.
Garip gurabanın gözün yaşını.
Silenler yorgundur silenler susta.

Şairler yazarlar yazmalı bence.
Çünkü onlardır hep tam bir güvence.
Kırgınlık tutmazlar neşe, sevince.
Yazanlar yorgundur yazanlar susta.

Dünyaya gelmenin mahiyeti var.
Her bedenin mutlak ruhiyeti var.
Ne garip durumdur maliyeti var.
Ölenler yorgundur ölenler susta.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 09/04/2017 Pazar
Yayın : 16/04/2017 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1091458/