165.gün
Şiir yazmak için oturuyorum masaya
Saatlerce düşünüyorum Bekliyorum Yaza yaza bıkmadıklarım var Seni yazmaktan bıkmıyorum hiç. Sol yanım Sol yanım senin. Her fotoğrafını içime asıyorum Adını dilimden düşürmüyorum İçimdeki sevgini gittiğim her yere götüreceğim. Keşke Adım attığım her yerde karşıma sen çıksan Ansızın kesişecek yollarımız Ben inanıyorum Kaç sene sonra Kaç ay sonra Ya da kaç gün sonra Kestiremiyorum. Hiç ummadığım bir pazartesi Hiç tahmin edemediğim bir sonbaharda Yan yana eskittiğimiz günlerimiz olsun isterdim Ömrümüz azalacak ama mutluluklarımız çoğalacaktı. Sonra Ellerin belki daha yaşlanmış olacak Kalemi tutarken titreyecek Gözlerine bakarken gözlerim titreyecek yine Her gecenin şiirini birlikte okuyacağız. Hasta gecelerin olacak Senin canın yandıkça Benim daha çok canım yanacak Gözlerin dolu dolu bakacak yine o günlerde de biliyorum Kim bilir ne acılar taşıyor o kirpiklerin Kim bilir. Sen en güzel dost Sen en huysuz kız çocuğuuu Sen en naif ayrılık Sen en güzel geçmişlerim Yokluğumda kalbine ve ellerine iyi bak. Seni ilk gördüğüm günü unutamıyorum En çokta gülüşün iz yaptı unutamıyorum Çıkaramıyorum hafızamdan ellerini Düşün Ellerini bile. Kızma sakın Unutamıyorum napim. 1 salise içerisinde ezberlediğim kokunu unutamıyorum Seninle ilgili hiçbir şeyi unutamıyorum.. Yıldızlar değsin gözlerine sevdiğim Gözlerinin içi parlasın Gözlerinle bana bak Bize bak Bizi gör yalnızca. Sen benim kalbimin ilk atışısın Bunu unutma. |
sevdim