beni en güçlü silahınla vurdun
o masum çocuksu halinle ağlayarak
deldi geçti gözyaşların
dün her şeyimken
bu gün nefretim oldun
sıradan değildi benim sevgim
aldığım nefes canımda candın
her şey iyi giderken ne oldu bize
ağlamak yalvarmak nafile
bak karşındayım getirdin dize
bir elimde yıkılan gururum
diğer elimde kanayan yüreğim
ah be canımdan öte sevdiğim
sevdiğimi bilmedin anlamadan öleceğim
bak baharın habercisi cemreler düştü
içimdeki yara biraz daha depreşti
seni kaybetmekten korktuğum kadar
inan ölümden bile korkmadım
hani bir söz vardır bilir misin
ilkler hiç unutulmazmış sen de benim ilkimsin
sevgiyi öğretenim aşk öğretmenimsin
hadi asma artık yüzünü
o gül yüzün hep gülsün
eğer bir gün karşına
beni unutturacak biri çıkarsa
benim kadar sevecekse
biraz düşün beni getir aklına
beraberce geçirdiğimiz günleri hatırla
yıllar çok acımasızdır tıpkı senin gibi
saçlarına aklar düştüğünde
sevmek ne demek sen de anlarsın
çekilip bir köşede sessizce ağlarsın
ama nafiledir
ömür geçmiş yol tükenmiştir...




Refik
14.04.2017
İstanbul