ÇÖKÜŞ
Yeli, deryasından çekip almışsan;
Su nefessiz kalmış, çöl olmuştur çöl! Canı cananından çekip almışsan; Canan sanki cana el olmuştur el! Sanma sesi hala coşkulu sestir; Sanma ki nefesi aynı nefestir; Oysa sığındığı aynı kafestir; Şair, sevdasına kul olmuştur kul! Bir çöküş başlamış omuzlarında; Ayrılık acısı var yüzlerinde; Coşari yürürken kalp izlerinde; Gönülden gönüle yol olmuştur yol! İbrahim COŞAR |