Fenerin hikayesiAdeta yanan ocak yakıldığı her yerde. Zamanları eritip yok ediyor yandıkça. Saydam bir giysi giymiş içi hep görünüyor. Mevcut zamana sitem için için yanıyor. Gelip geçen zamanı hatırlatan yadigâr. Konulduğu yerlerden daima mahzun bakar. Şimdiki nesil bilmez fenerin vefasını Kulağını bükünce yükseltir ziyasını . İdam edercesine asmıştık çivilere İşe yaramaz deyip attık onu çöplere Giysisi parçalanmış her tarafı ezilmiş Hüzünleri artarak derdi çöpte derilmiş. Ne emekler vermişti o da emekli gibi Karanlık gecelerin cüssesince güneşi. Yaptığım hizmetleri unutmayınız diyor. Attığımız çöplükte yok olmayı bekliyor. Halil müftüoğlu 10.04.2017 |